Bohaterem - jakby, do jasnej anielki, wygrał wojnę albo coś w ten deseń - dzisiejszego lakierowego wydania jest Sexy Divide ze stajni Essie. 

Kupiłam go trochę bez namysłu rok temu i bardzo się cieszę, bo mam teraz zajawkę na ciemne pazury. Niestety nie jest tak cudny w aplikacji jak inni jego bracia - czasem się smuży jakby chciał normalnie wyglądać, a nie mógł. W dodatku ma dziwną tendencję do wchłaniania wszystkich topów - sam z siebie po aplikacji ładnie błyszczy, dla ochrony i przedłużenia tego blasku kładę topa, a tam co? Nagle tak jakoś się bardziej matowo robi niż błyszcząco. Dziwne rzeczy, nie potrafię tego do końca opisać. 

Inne rzeczy warte uwzględnienia - nie barwi płytki, przy zmywaniu nie barwi paluchów. Cenimy to sobie.  

+++

Uprzejmie donoszę, że rum bardzo dobrze sobie radzi w naprawianiu pokruszonego pudru. Nie zauważyłam, żeby po tej operacji produkt na twarzy zachowywał się jakoś inaczej - chociaż ja zdecydowanie nabrałam akcentu przy wymawianiu wszelkich arrrr (taki ze mnie pirat). 

+++

Bardzo, bardzo powoli się ogarniam. Mam mikrodepreszkę po zakończeniu szkoły - nie wierzę, że to już koniec, nie wierzę że zdałam i mam dyplom wizażysty (JA!). Nie żeby to jakoś mnie definiowało, ale brakuje mi jeszcze wsparcia osób, którego znają się zdecydowanie lepiej. 

W związku z jesiennymi porządkami* postanowiłam przejrzeć swoje małe zapasy półproduktów i wymyślić, co zrobić z tymi, na które powoli przychodzi już czas. Z tym wymyślaniem to u mnie słabo, bo choć chęci są, to w sumie musiałabym drugie tyle produktów dokupić, aby uzyskać jakiś fikuśny krem. Gdzieś z tyłu czaszki kołatały mi się myśli o wypasionym olejku do ciała, bo olejki wielbię ponad wszelką miarę. Fascynację pognębiły olejki z Pat&Rub (rewitalizujący kupiła sobie mama i strzeże go zazdrośnie przede mną i próbka rozświetlającego) i słynny cudak z Nuxe. Regularną wersję Nuxe mam, działa mi na twarzy cuda, marzę o złotej. Potem Smyk popełnił wpis o DIY rozświetlającym olejku do ciała. Jedna rzecz doprowadziła do drugiej i powstał Potwór.

Zebrałam półprodukty, które chciałam zużyć, znalazłam małe naczynko żaroodporne, podrapałam się w głowię i zaczęłam działać. Koniec końców z oryginalnego przepisu Smyka wspólnym elementem jest tylko masło shea, które w czystej formie totalnie mi nie podeszło. Co jeszcze wlałam? Resztki oleju kokosowego, oleju z orzechów macadamia, resztki skwalanu, odrobinka zagęszczonego aloesu (to tak żeby bardziej się czuć jak czarownica). Oliwa - najtańsza z Carrefoura (mamy w kuchni mnóstwo różnych specyfików, ale od kiedy przez przypadek wzięłam do smażenia naleśników cudowny olej mojego ojca kosztujący 60 zł za flaszkę, to mam bana na zbliżanie się do butelek, taka sytuacja). Potem się rozochociłam niczym rasowy psotnik i dolałam jeszcze trochę oleju lnianego. Nie miałam odpowiednich olejków zapachowych (ostał mi się tylko pichtowy, ale gdzie to lać do takiego cuda, błagam), więc poszłam po najmniejszej linii oporu niczym Rambo albo inny Chuck Norris  i dolałam waniliowgo (pardon, wanilinowego) zapachu spożywczego (mając nadzieję, że moja skóra nie zareaguje wścieklicą, skoro został zaprojektowany do użycia w żołądku). Na sam koniec zatarłam rączki i zamiast brokatu dodałam miki - cholerstwa są tak wydajne, że nawet gdyby całe przedsięwzięcie nie wypaliło, to nie byłoby szkoda.

Efekt końcowy?

Tytułowy POTWÓR.

Po pierwsze - wiedziałam doskonale, że nie zrobię z tego suchego olejku, ale byłam ewidentnie zbyt hojna w kwestii oliwy. Co się z tym wiąże - mizianie się tym jest przeboskie, niemniej Potwór słabo się wchłania. Stosowanie tego rano jest wręcz niemożliwe, chyba że miałabym godzinę wolnego czasu na paradowanie w samych galotach i schnięcie. A że tak nie jest, to Potwór leci do użytku tylko wieczorem. 

Po drugie - mogłam dodać więcej sztucznego zapachu, bo oliwa i tak uderza w nozdrza jako pierwsza. Potwierdzone, że zapach spożywczy nie szkodzi skórze ;)

Po trzecie - miki są tak drobniutkie, że ich dyspersja (ahaha, mądre słowo, nie?) w roztworze wygląda przepięknie, niemniej końcowo po roztarciu na skórze nic nie widać. Całe rozświetlenie zostaje mi ewentualnie na rękach. Fail po całości :D Dosypałam towaru całkiem sporo, więc jak wpadnę w przyszłości na podobny pomysł, to zaopatrzę się jednak w brokat kosmetyczny. Miało być rozświetlenie, więc poszłam w złota z Kolorówki: sandy brown, gold earth i 24 karat gold. Jakby ktoś miał wątpliwości, to miki z Kolorówki są w pytkę, obsługa sklepu jest cudowna i rzeczowa, Olga poleca.
Aha, rzecz jasna miki opadają, więc przed smarowaniem się przypominam sobie stare dobre czasy z kursu barmańskiego i udaję, że flaszka z Potworem jest shakerem, no comments.

bling bling

Po czwarte - to chyba masło shea dąży dąży do powrotu do formy stałej, więc przy dłuższym niż 2 dni nieużywaniu wytrąca się specyficzny glut. Należy wtedy cierpliwie produkt ogrzać w ciepłej wodzie i sprawa gluta sama się rozwiązuje (gdyby ktoś miał wątpliwości, to użyłam oleju kokosowego rafinowanego, więc to nie on się wytrąca).

Po piąte - ta mieszanka cudownie i długotrwale nawilża. Spokojnie wystarczy smarować się co drugi dzień wieczorem. Dla kogoś, kto nie miewa weny do codziennego nacierania się jest to rozwiązanie perfekcyjne.

Konkludując - Potwór wyszedł mi upierdliwy i odrobinę niepraktyczny, ale działa. I tego się trzymajmy. Obwieszczam siebie Samozwańczym Najgorszym Krętaczem Własnych Mazideł.
Ktoś jeszcze inny traci czas tak jak ja? Z jakimi efektami?

*poddałam się presji. w sumie każda okazja jest dobra do zrobienia porządków, ale po co się wysilać?

Po wczorajszych przeżyciach z podejrzanie dobrze wyglądającymi zdjęciami Hexx mnie uświadomiła, że miłościwie nam panujący Google wprowadził coś takiego jak autokorekta zdjęć. Pomysł trafiony dla użytkowników widmowego Google+, ale come on, nie po to jestę blogerę okołokosmetycznym, żeby okłamywać czytelników. Jak będę chciała wrzucić fotki swojego ryja po przeróbce, to tak zrobię. 

Prawdopodobnie większość z was już to wyłączyła, ale ja jestem zawsze do tyłu i postanowiłam poratować tych, którzy tematu też nie ogarnęli. Dzięki jeszcze raz dla Hexx za protipa :)

edit: sytuacja dotyczy tylko tych użytkowników, którzy uruchomili swój profil na g+. równie dobrze wychodzi na to, że wyjściem z sytuacji może być po prostu usunięcie tegoż profilu :D dzięki za rozwikłanie zagadki dla Zoili i Seraphase. jeśli coś komuś popieprzyłam, to przepraszam, uwstecznieni technologicznie tak mają. 

edit edita z listopada: shitstorm z ustawieniami trwa cały czas! ja już to przestałam ogarniać, ale potocznie krąży wersja, że Google ustawia domyślnie wszystkim swoim użytkownikom (także tym, którzy nie uruchomili G+) autokorektę. 

Krok pierwszy.

Logujemy się do swojego konta Google (tak, wystarczy przez bloggera tudzież gmaila).

Krok drugi.

Wchodzimy na stronę ustawień konta. Ja np. jestem oporna w znajdowaniu takich rzeczy, więc mych pobratymców informuję, że link wygląda tak: https://www.google.com/settings/plus. 

Krok trzeci.

Zjeżdżamy na dół (ale nie na sam dół) do globalnych ustawień zdjęć i znajdujemy coś takiego.

Najpopularniejszym wpisem na blogu w jego prawie 2-letniej historii jest biedna fotograficzna dokumentacja moich postępów w leczeniu trądziku Aknenorminem z lutego 2012. Nosiłam się przez pewien czas z edycją  postów na temat samego leczenia, ale że się nie znam, to postanowiłam ich nie tykać - dość dobrze opisują moje doświadczenia. Przyłapałam się jednak na tym, że często w recenzjach piszę o zmianach, które zaszły przez te półtora roku i jak musiałam się do nich dostosować. Pora na posta zbiorczego, który by to ładnie podsumował.

Krótkie wprowadzenie dla tych, którzy nie ogarniają tematu: retinoidy to

Można je stosować doustnie i powierzchniowo. Są wypisywane na receptę i stosowane pod ścisłą kontrolą lekarza (wizyty co miesiąc, badania krwi co dwa, obowiązek stosowania antykoncepcji). Moja dermatolożka poleciała od razu z grubej rury i zaordynowała mi Aknenormin, który to zawiera izotretynoinę. Nie ma co tu się rozwodzić nad chemią, grunt że wszelkie leki zawierające ten składnik są tak silne, że antybiotyki działają przy nich jak placebo.
Z uwagi na obowiązkowe filtry i problematyczne widzimisie skóry przez okres leczenia pielęgnacja i makijaż były ograniczone do minimum: do mycia i nawilżania buzi Cetaphil lub Physiogel; w kwestii makijażu całkowicie odpadły wszelkie kolorowe kosmetyki do ust (nie pamiętam dokładnie, może jakieś lekkie błyszczyki utrzymywały się dłużej niż 15 minut? pomadki po prostu się rolowały razem ze skórkami). Tylko przy makijażu oka nie musiałam się hamować pomimo tego, że paradoksalnie powieki to jedyny fragment mojego ciała, który pozostał "tłusty" :] Nie doświadczyłam suchości spojówek ani innych podobnych atrakcji.

Moje leczenie przebiegło bez większych ekscesów i skończyło się sukcesem. Oczywiście doskwierały mi typowe dla tego typu leków dolegliwości, z perspektywy czasu ich upierdliwość i dotkliwość oceniam na irytująco średnio-mocną. Mogło być gorzej. Co mi doskwierało?

Podsumowanie tematu w pytaniach i odpowiedziach. Bo tak łatwiej usestymatyzować wiedzę.

1. Czy trądzik wrócił?

A tylko by głupi kutas spróbował. Kłamstwem byłoby jednak stwierdzenie, że nie miałam żadnych przygód. Przed okresem wyskakują mi malutkie białe krostki, a pryszczy miałam słownie trzy (wychodzi jeden na 6 miesięcy, aż sobie sama zazdroszczę.). Byli to twardzi zawodnicy godni uwiecznienia w pieśni średniowiecznego barda: rośli po kilka tygodni równo we wszystkie strony (znowu moja specjalizacja, czyli pryszcz z dwiema dupami), a ja ćwiczyłam silną wolę. Jednego wycisnęłam (tego perwersyjnego uczucia ulgi nie da się z niczym porównać), dwa zostawiłam w spokoju. Zostały mi po nich blizny - taka sytuacja. 

2. Jaką obecnie mam cerę?

Do końca nie wiem, czy retinoidy zafundowały mi solidnie odwodnioną tłustą cerę czy zamieniły ją w suchą (a to zasadnicza różnica), niemniej sytuacja jest obecnie ustabilizowana na poziomie mieszanej w stronę delikatnego przetłuszczania się w strefie T przez cały rok, zimą mam wysuszone policzki. Po mocnym peelingu zaczerwienienie utrzymuje się dość długo. Z mojej perspektywy nie jest to cera trudna ani upierdliwa w pielęgnacji. Dzięki maskom i kremom produkcja sebum jest utrzymana w ryzach, a przy sprzyjających wiatrach poprawiam makijaż raz dziennie (z czego 90% roboty odwala bibułka matująca).
Ta zmiana cieszy mnie chyba bardziej niż samo rozprawienie się z trądzikiem - jak się przez 10 lat robi za fabrykę smalcu zabierającą pracę w 3 powiatach, to naprawdę można docenić obecny stan rzeczy.

3. Co tam słychać u blizn i przebarwień?
Jako że jestem jeszcze umiarkowanie młoda (ohoho) i moja skóra (w teorii) ogarnia jeszcze dość dobrze samoistną regenerację, to wspieram ją jak się da. Latem było widać, że pomimo filtrów  przebarwienia na policzkach jarzyły się czerwonym blaskiem i zabierały różom zajęcie. Wystarczyły jednak 2 tygodnie bez słońca, żeby sytuacja wróciła do normy, a me szlachetne lico nabrało bardziej jednolitej formy. W planach mam teraz porządne kwaszenie japy - oby nowy naskórek był gładszy, to za te kilka lat może uniknę lasera (kogo ja oszukuję; pozostaje mi tylko sprzedanie nerki na ten laser).

4. Jak długo utrzymywała się spowolniona produkcja sebum po zaprzestaniu przyjmowania leków?
Leki przestałam brać w lutym 2012. Wiedziałam, że całkowite pozbycie się ich z krwi zajmie kilka tygodni, ale nie przypuszczałam, że prawie zerowe obroty sebum utrzymają się faktycznie dłużej. Przez kolejne 6-8 miesięcy ciągle było "sucho" - zwłaszcza na głowie.

5. Czy cała impreza była tego warta?
Zdecydowanie tak. 
Zaznaczam przy tym po raz setny, że reakcja mojego organizmu na izotretynoinę była w miarę spokojna, chociaż po przeczytaniu ulotki spodziewałam się najgorszego. Działania niepożądane zaczynają się na rumieniu, niedokrwistości i bólu stawów, a kończą na zapaleniu jelita grubego, trzustki, wątroby i toksycznej nekrolizie naskórka (jak ktoś lubi poczytać straszne rzeczy przed snem, to zapraszam na pełną listę skutków ubocznych). Proces leczenia nie był łatwy ani przyjemny, ale hej, przemęczyłam się i dziś jest fajnie.

Czy polecam? Jeśli wszelkie inne formy leczenia zawiodły, to warto spróbować. Oczywiście internet pełen jest opowieści ludzi, których stan zdrowia znacznie się pogorszył i nie wolno tego lekceważyć. Z perspektywy czasu myślę jednak, że gdybym była matką hipotetycznego nastolatka, to zastanowiłabym się trzy razy - wiek dorastania sam w sobie to dziwka z wielkim cycem i nie ma co jej prowokować do złego zachowania (jeśli ja w wieku 22 lat, durna niemniej szczęśliwie wyrośnięta z głupoty wieku nastoletniego byłam taka drażliwa i wybuchowa, to nawet nie chcę wiedzieć, jak reagują reaktory atomowe w postaci przykładowej szesnastolatki, która właśnie poszła do liceum. to musi być straszne). 

Zdjęcia robił mój ówczesny całkiem "świeży" facet - jak widać po powyższych rycinach, musiałam go urzec swoją czarującą osobowością i nieprzeciętnym poczuciem humoru, po prostu tym mitycznym "czymś", bo na pewno nie twarzą rozoraną jak ukraiński czarnoziem na wiosnę.

Pozwólcie mi teraz zaprezentować samojebki z września 2013. Niektóre tylko przycięłam, bo ileż można na mnie patrzeć. 

Co się dzieje na Olgi ryju: tonik i krem matujący po 5 godzinach. Zero bibułek, zero podkładu i pudru. Troszkę sebum się narobiło i działa niczym blenda odbijając światło lampy błyskowej. Wnikliwi obserwatorzy dopatrzą się gromadki wągrów na nosie. Przyznam się, nie mam odwagi cywilnej żeby iść na oczyszczanie manualne, a inne konwencjonalne metody na razie zawodzą (może ktoś zna jakiegoś szamana? w kwestii wągrów żadnym zabobonem nie wzgardzę). 

 Zoom na policzki... Najpierw lewy i moje pieprzyki układające się w trapez (brakuje jednego na zdjęciu, żeby się kto nie kłócił, że to trójkąt).

te nierozszerzone pory, aż się można wzruszyć

I prawy, moja niegdyś największa zmora.