Pomaltretujmy dziś pewien produkt do ciała... Będzie to słodka zemsta.

Dax Cosmetics, Perfecta, Cukrowy peeling do ciała ujędrniający o zapachu creme brulee

Słoiczek o pojemności 225 gram wypełniony brązową breją nabyłam niechybnie w hipermarkecie, dociśnięta kompulsywnym "wydałabym hajs na pierdulet, którego w sumie nie potrzebuję, ale i tak jakoś zużyję". Budżetowe peelingi do ciała spełniają się w tej roli idealnie - poprawiają humor, cała ich egzystencja opiera się na tym, żeby wystarczyć na 5-6 zabiegów i wydawać by się mogło, że w takim produkcie nic nie da się zepsuć.

W jakimże wielkim błędzie ja byłam. Tyle kilometrów przetuptanych po drogeryjnych alejkach, stara a głupia.

Plus dla Perfecty za solidnie zaklajstrowane wieczko - teraz dałabym jednak wiele, żeby standardowo spotykane sreberko przepuszczało zapach. Ułatwiłoby mi to życie o tyle, że po samym aromacie zrobiłabym wielkie "nope" i wybrałabym coś innego. A tak to stwierdziłam "zapach breme brulee? Co można zepsuć w "świecie karmelkowo-waniliowej rozkoszy", jak to ujął producent?". Otóż można spieprzyć i to całkiem konkretnie, serwując klientom cukrowy, niewyobrażalnie przesłodzony ulep. Chociaż na pierwszy rzut oka (węch nosa?) można się było tego spodziewać po - nomen omen - cukrowym peelingu, ale osobie kreującej zapachy kosmetyków Perfecty poleciłabym zapoznanie się z pierwowzorem. Nie trzeba się fatygować do Francji - wystarczy pójść do dyskontu i nabyć którykolwiek z ordynarnych deserów z syropem glukozowo-fruktozowym inspirowanych creme brulee i gwarantuję, że będzie pachniał lepiej (za smak nie ręczę).

Ok, jeśli już ktoś przebrnie przez zapach i podejmie wyzwanie dalszego zapoznawania się z tym cudem, natrafi na dalsze przeciwieństwa losu. Otóż ktoś tu ewidentnie przedobrzył w założeniach: peeling ma nie tylko złuszczać, ale dzięki obecności oleju ze słodkich migdałów oraz macadamia ma także ujędrniać i regenerować.

No nie wiem.

Upakowanie cukru w oleistym, śmierdzącym ulepie okazało się być - w moim przypadku - tragiczne w skutkach. Pragnę na wstępie podkreślić, że samo rozsmarowanie peelingu na wilgotnej skórze i masaż nie należały do utrudnionych - konsystencja tego nie utrudniała, kryształki cukru nie były przesadnie ostre i nie rozpuszczały się szybko. 

Problemem natomiast stawała się niemożebnie tłusta skorupa, która została na skórze po całym tym procederze. Z czymś takim daaaawno nie miałam do czynienia. To nie była przyjemna warstewka nawilżenia, do jakiej przyzwyczaiły mnie inne - także tanie - produkty. Nie, tu mamy do czynienia z regularnym, tłustym i brudnym dziegciem, który trzeba regularnie po prostu zmyć (i to najlepiej dwa razy). 

Wydajność - na całkowicie przeciętnym poziomie, czyli w moim przypadku 6 razy na całe ciało (proszę wziąć poprawkę na fakt, że noszę XL, więc jest co masować, może na mniejszych ciałkach wyjdzie więcej). 

Podsumowując: peeling zasadniczo spełnia swoje funkcje w podstawowym zakresie zdarcia naskórka i wygładzenia, lecz z mojej perspektywy robi to w niesprzyjających okolicznościach potwornego zapachu (który się utrzymuje, co w tym wypadku uznaję za wadę) oraz totalnie nieakceptowalnej, oleistej warstwy. Jeśli ktoś lubi takie przygody, może się skusić na wydanie pieniędzy (źródła mówią między 14 a 19 zł), ale myślę, że o wiele lepszy efekt osiągnie się domowym sposobem (fusy po kawie for the win!). 

Zdarzają się takie dni, gdy seria malutkich smuteczków oraz wkurwików kumuluje się i po osiągnięciu masy krytycznej jedynym sensowym rozwiązaniem wydaje się wchłonięcie na kolację tłuszczy trans oraz cukrów prostych, najlepiej w postaci paczki czipsów lub innych podobnych szitów. 

Tego typu sytuacjom towarzyszy często także zignorowana wcześniej potrzeba umycia włosów tudzież fatalny wysyp dziwnych krost na twarzy upodabniający do ofiar trądu. W wersji hard występuje jeszcze wzmożony pms.

#TypowaOlga

Po tych wszystkich miesiącach, gdy blogosfera o mnie zapomniała - na moje własne życzenie - niewątpliwie nadszedł bardzo niewłaściwy czas, żeby popełnić... Denko!

Bardzo opornie mi się ostatnio zużywa kosmetyki - mam pootwierane po 3, nieraz 4 opakowania produktu jednego typu. A nawet myjąc włosy (w tej ilości jaką jeszcze posiadam) codziennie, mimo wszystko nie idzie zużyć szamponów, odżywek i masek tak szybko. To tylko jeden z przykładów. 

Beng, zaczynamy!

Maska Kallos Latte z proteinami mlecznymi

Maski Kallos to ten kaliber wszędobyja co revlonowy Colorstay. Wszyscy je mieli, mają lepsze lub gorsze opinie, nikt nie jest obojętny. 

Wersja Latte kupiła mnie od razu nieziemskim, śmietankowym zapachem - słodycz nie podejdzie wszystkim, ale spokojnie, długo na włosach się nie utrzymuje. Ma rzadką konsystencję, ale nie spływa z włosów. 

Efekty działania na grubych, prostych włosach: totalnie, przeciętnie zadowalające. Może tyle fajnego, że te moje nieszczęsne kudły układały się odrobinę lepiej, niż zazwyczaj.
Można odczuć gładkość, która utrzyma się do następnego mycia.
Czy rekomenduję? Na pewno tym osobom, które nie mają problematycznych włosów ani wydumanych oczekiwań.

Isana Med, Urea szampon

Szampon na miarę wyborców Kukiza - rzekomo tak bardzo pozbawiony potencjalnie drażniących składników, że nic tylko myć włosy i czekać na zbawienie (siebie lub Polski). Faktycznie intensywnie pielęgnuje włosy - moje po dwukrotnym użyciu tego szamponu nie potrzebowały już odżywki. Jak nietrudno się domyślić, połączenie z maską (chociażby powyższym Kallosem) dawało umiarkowanie atrakcyjne skutki wizualne z serii obciążenie i totalny oklap (jak napalony facet, który po pół litra jednak nie może - ten rodzaj smutku). Odniosłam też wrażenie, że szampon średnio radzi sobie z dogłębnym oczyszczeniem włosów z produktów do stylizacji. Akurat nie nadużywam ich, ale przy okazjonalnym wykorzystaniu pianki czy lakieru miałam poczucie, jakby Isana Urea tylko dalej oblepiała włosy. Brrr.
Trzeba jednak przyznać, że czyścidło spełnia dobrze swoją rolę przy łagodzeniu podrażnień skalpu, ale nie polecałabym go do codziennego użytku.

Balea, Oil Repair Shampoo

Wiesz, że masz zapierdol, gdy jesteś zadeklarowaną obsesjonatką pomalowanych paznokci, ale przez tydzień nie masz siły na dokonanie tejże czynności. A gdy już to zrobisz, to decydujesz się na Essie, bo wiesz, że jeden kolor MUSI trzymać się tydzień. 

+++

Iran okazał się być o wiele mniej egzotyczny, niż się spodziewałam. W pewnym stopniu jestem rozczarowana. Ale jak to, ludzie tam żyją względnie normalnie? 

Seriously.

+++

Bo wiecie, to nie jest normalne, żeby za noc w pięciogwiazdkowym hotelu płacić równowartość 50 euro. 

+++

Noszenie namiotów, pardą, czadorów, też z naszej europejskiej perspektywy zakrawa o ekstremum. Myślę, że wzbudzałam politowanie w zwiedzanych szramach, gdy kroczyłam sobie radośnie w tym przyodziewku.

Radośnie. Jak Buka.

Mija pierwszy miesiąc po wyprowadzce od rodziców. Akcję "Olga na swoim" można - póki co - ocenić pozytywnie. 

Miałam pewne uzasadnione obawy co do własnych poczynań. 

- procentowy udział kebabów w diecie nie uległ zwiększeniu (mam słabość do kebsonków i nie wstydzę się tego)

- procentowy udział piwa uległ minimalnemu zwiększeniu z uwagi na mieszkanie z wesołymi ludźmi. czuję się wtedy jak na koloniach.

- nie jem więcej słodyczy. ba! wręcz jem ich mniej, bo z własnej wątłej kieszeni płacić to tak przykro.

Czynności, których wykonanie na razie sprawia mi zbyt duży problem, to oczywiście:

- prasowanie (eee, jak dobrze złożę, to prawie będzie proste i gładkie)

- wstawanie o optymalnej porze gwarantującej spokojne przygotowanie i spożycie śniadania ORAZ lajtowy spacer do pracy (bo wiecie, gwiazdy mi sprzyjają, mieszkam w Warszawie i mam tak blisko do roboty, że nawet nie opłaca się korzystać z komunikacji miejskiej)

Jak się również okazuje, można przeżyć miesiąc prawie nie malując (wiecie, wow, ODKRYCIE). Ale moja wewnętrzna pańcia już domaga się dopieszczenia, tapety, tipsów i futerka w panterkę (takie mentalne tipsy i futerko, rzecz jasna). 

Wierzę też głęboko w to, że nowy laptop zmotywuje mnie skuteczniej do pisania. 

+++

Piosnka dla Was. Tak cudnie optymistyczna. Do porzygu.

Ledwo się wyrabiam na zakrętach.

W kwietniu lecę na wyprawę do Iranu. Będzie trochę śmiesznie, trochę straszno. Specjalnie dla was zrobię research irańskich sklepów, podpatrzę tamtejszą kulturę związaną z urodą i wysmaruję elaborat. Podobno tamtejsze specjalistki od depilacji są prawdziwymi mistrzyniami - zobaczymy.

+++

Skończyłam 26 lat i wyprowadzam się z domu rodziców. Dopiero. Ale na stałe!

Uwaga, nic nie warte przemyślenia:

Musiałam podejść na poważnie do kwestii aktualnego stanu posiadania, zwłaszcza kosmetyków. W lodówce dzielonej na 3 niespokrewnione ze sobą osoby nie upchnę 40 lakierów - to znaczy, może bym i upchnęła, ale wolę z tymi fanaberiami tak nie wyskakiwać znienacka.

Postanowiłam podejść na poważnie również do kredek do oczu. Kolekcjonuje się je przerażająco łatwo, bo zajmują tak mało miejsca i zawsze ma się usprawiedliwienie, że te odcienie jednak się różnią, bo jeden jest ciemny, chłodny i z drobinkami, a ten drugi tylko umiarkowanie chłodny i jaśniejszy.

Wiecie o czym mówię, nie wymigacie się.

+++

Jest możliwe, że przeoczyłyście najbardziej radosny w swej kiczowatości teledysk świata. Niewiele osób może sobie pozwolić na bezkarne popierdalanie w srebrnym kombinezonie.

Doskonale wiemy, że można sobie samemu w domu ukręcić tanim kosztem dobre serum nawilżające, ale powiedzmy sobie szczerze - mało która z nas ma do tego wystarczająco dużo cierpliwości.

Ok, pisząc "mało która" miałam na myśli tylko i wyłącznie siebie (wierząc po cichu, że nie jestem sama). A że serum to w moim przypadku niezbędny element pielęgnacji (zwłaszcza na dzień), regularnie badam temat. Nie będę ukrywać, że poczułam szczególną ekscytację, gdy trafiłam na polską markę Clochee serwującą kosmetyki naturalne. Choć sam temat ostatnio jest wałkowany do porzygu w mediach i blogosferze, postanowiłam wypróbować kilka kosmetyków, w tym między innymi Serum silnie nawilżające. 

Zastanawiałam się na początku, czy dobrze postępuję, gdyż jest to produkt skierowany do cer normalnych i suchych. Po wpadce z serum ANR z Estee Lauder skonsultowałam się z właścicielkami Clochee i poprosiłam o próbki - dostałam ich aż w nadmiarze, dzięki czemu moje wątpliwości zostały rozwiane. 

Zasadniczo serum "nawilża, widocznie poprawia napięcie skóry, wygładza, łagodzi podrażnienia" (za informacją ze strony). Skład: prosty jak budowa cepa (ale chyba działającego): Aqua, Glycerin, Hydrolyzed Sodium Hyaluronate, Sodium Hyaluronate, Aqua (and) Hydrolyzed Corn Starch (and) Beta Vulgaris (Beet) Root Extract, Sodium Dehydroacetate. 

Pomijając profesjonalnie i ślicznie zapakowaną paczkę, pierwsze, co rzuca się w oczy, to eleganckie, szklane opakowanie o pojemności 30 ml z pipetą i gustowna etykieta. Po prostu klasa.



Ale, ale! Jak wiemy z komedii romantycznych, "liczy się wnętrze".

Serum na żelową, płynną konsystencję (bardziej typ gluta, niż lotionu) - świetnie się rozprowadza, szybko wchłania, jest niesamowicie wydajne. Zapachu nie odnotowałam. Przy stosowaniu codziennie rano i czasem wieczorem, flaszka o pojemności 30 ml wystarczyła mi na 5 miesięcy - konkret, nieprawdaż?

Kluczowa kwestia, czyli działanie: muszę tu zaznaczyć, że w zależności od dnia serum różnie działało na moją skórę - niestety nie udało mi się zdefiniować, czy na taki stan rzeczy miała wpływ nakładana ilość, metoda nakładania (wklepywanie, rozsmarowanie), bo za każdym razem było totalnie inaczej. W większości przypadków odczuwałam od razu ulgę i nawilżenie, ale zdarzały się dni, gdy serum niekomfortowo napinało skórę - tych było zdecydowanie mniej.
Co równie ważne, serum Clochee bardzo dobrze współpracowało ze stosowanymi przeze mnie kremami matującymi - w efekcie tego nie pamiętam, aby choć raz przydarzyło mi się "rolowanie" kremu lub, nie daj Odynie, podkładu.

Mam pewne obawy, iż serum może się nie sprawdzić w przypadku cer mocno przetłuszczających się. Można się również, rzecz jasna, zżymać, że podobny kosmetyk można stworzyć samemu. Owszem, da się. Ja jednak doszłam do tego etapu w swoim życiu, gdy wolę zapłacić za to komuś innemu, otrzymać esetetyczny i przebadany produkt, amen.
W sklepie internetowym Clochee regularnie zdarzają się promocje - zaiste, warto z nich skorzystać i zapoznać się z tym gagatkiem.

+++

Im więcej piszę w pracy, tym mniej pewnie czuję się pisząc dla siebie, a docelowo dla Was. Korekta powyższego, skandalicznie krótkiego, tekstu zajęła mi dwa tygodnie. Auć. Nie jestem z siebie dumna.