Z kosmetycznego punktu widzenia podróże mi nie służą - zawsze pojawia się jakiś pielęgnacyjny fuck-up skutkujący podrażnioną skórą twarzy lub skrajnym zaniedbaniem nawilżenia całego ciała. No dobrze, pierwsze to jeszcze mogę zwalić na skutki zewnętrzne w stylu zmiana wody, ale drugie to w całości moja wina ;) Ale nie będę tu kręcić, że jak wracam o 4 nad ranem do łóżka, to mam siłę i ochotę na cokolwiek więcej ponad zmycie tapety.

Moja niedawna wyprawa na Śląsk i Galicję nie była wyjątkiem - wróciłam z niesamowicie podrażnionymi, czerwonymi jak serce komunisty policzkami. Śluńskie powietrze? Krakowska woda? Czort wie.

Grunt, że na tym rewelacje się skończyły, a cały wyjazd oceniam na wyjątkowo udany. 

Fotorelacja jest oszczędna ze względu na potrzebę wyeliminowania wizerunku moich znajomych, którzy pewnie nie chcieliby stać się bohaterami bloga. Podejrzewam też, że większość z was wie, jak wygląda Rynek w Krakowie, więc oczywiste oczywistości sobie daruję ;)

Pańcia się pakuje, kot pomaga. 

Do widzenia.

MOCAK, czyli Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie. Fenomenalna architektura, sztuka jak to często bywa - co najmniej kontrowersyjna. Uważam, że wystawa "Zbrodnia w sztuce" powinna mieć jakieś wymagania wiekowe (16 lat?), bo były tam rzeczy dość drastyczne (a do przesadnie wrażliwych nie należę). Albo po prostu założono, że młodsi do takich przybytków nie przychodzą...

Podobno przez sen jestem potwornie gadatliwa - tak przynajmniej twierdzi chłopak, z którym się widuję. 3 w nocy, on jeszcze gierczy na konsoli, ja coś burczę i z tego burczenia wydobywa się nagle całkiem sensowne pytanie.

ja: gdzie jest szczupak?

on: jaki szczupak?

ja: ten z panteonu bóstw...

on: *brechta* jaki?

ja: ten co go zgnietli...