Po kilku pierwszych użyciach trochę zeszła mi para fascynacji i pojawiło się poczucie "nooo, ale serio, TYLKO tyle?". Lekkie zabarwienie ust i przyjemna dla oka tafla? Gdy zapowiadało się tak dziko?! Najmniej mogłabym się w tym wszystkim uczepić aspektu trwałości na ustach: GlamWear co prawda nie przetrwa posiłku, ale błysk utrzymuje się do 2 godzin z piciem (da się wypić 3 piwa bez poprawiania ust, niezły wynik imho). Pozytywnie rozczarowały mnie właściwości pielęgnacyjne - tu błyszczyk Bell sprawdził się bez zarzutu, w trakcie korzystania z niego cały dzień nie trzeba już się ratować dodatkową pomadką. 

Ogólnie: miałam wysokie oczekiwania na podstawie dzikiego koloru w opakowaniu - stara, a głupia, znowu dała się nabrać. Podświadomie oczekiwałam pewnie krycia i błysku podobnego do lakierów do ust, zapominając, że ze zwyczajnym błyszczykiem tego nie osiągnę. Krycie na szczęście dają inne mazidła, a ten niuniek zostaje na lżejsze okazje, gdy mam mocno zaakcentowane oczy. Czyli ostatnio - rzadko. Wielkiej miłości z tego nie ma, a na szczęście nie ciągnie mnie do kupowania innych błyszczyków. Uff, odwyk.