Jak przystało na świeżo narodzoną singielkę, postanowiłam ukoić swoje smutki i smuteczki w wydaniu nieziemskiej ilości kasy. Trafiło na Marionnaud, bo najbliżej i jebitna promocja. Naostrzyłam sobie zęby na jakiś tusz z półki ę-ą, helena, szanel albo inny lankom, bo ostatnio lecę na takie marki i naprawdę głęboko wierzyłam w to, że pozbycie się znacznej ilości zasobów pieniężnych mi pomoże, trololo.
Przyturlałam się do drogerii, zlokalizowałam półkę, a tam...
Pustki, pusteczki.

Zasmutałam się nieziemsko, choć w planach miałam odwrotny skutek. Ekspedientka mnie dobiła informacją, że helenki już wykupione były pierwszego dnia (przyznać się...), a teraz zostały tylko loreale i że... żeee.. Jezu, jak właściwie się czyta Guerlain? Żerlę?
Guerlain zostały w wersji złotej i fioletowej.
Matko boska. Na huk mi takie tusze?

I byłam tak zdesperowana, że spojrzałam łaskawie na lorealki. Nazwa telescopic coś mi tam zaburczała w głowie i przypomniało mi się, jak swego czasu N. zachwalała ten tusz.
To przygarnęłam, co ma sobie biedaczek tak stać i czekać, aż inna furiatka go zabierze.

Potem druga ekspedientka mnie przechwyciła i wyczuła, że jestem bardzo vulnerable. Spytała, czy może mi pomóc, a ja o mało się nie rozkleiłam jak dzieciuch, o mało nie wyrzuciłam z siebie tych przykrych rzeczy, jakie mnie ostatnio męczą. Pożaliłam się, że nie umiem się malować, a ona, dobra dusza, pomalowała mnie tak, że wyglądałam jak milion dolarów (przynajmniej w moim skromnym odczuciu, co zdarza się rzadko) i z tej wdzięczności dałam sobie wcisnąć róż Make Up Factory, którego prawdopodobnie nigdy nie użyję, bo się boję.

Trololo.

Z etapów leczenia moralnego kaca po rozstaniu została mi jeszcze wódka (uściślając: dużo wódki) i absurdalne buty, w których nigdy nie wyjdę na miasto.

+++

Matka rodzicielka buchnęła mi glossyboxa, ostał mi się tylko ten absurdalny róż i cuś do włosów, którego przeznaczenia jeszcze nie odkryłam. Ok, jej krem na zmarchy bardziej się należy.