Mam do opowiedzenia dziś bajeczkę - głównie o rozczarowaniu.

W październiku miało miejsce średnio przyjemne zajście w Hebe niedaleko mojego miejsca pracy, które mnie rozeźliło do tego stopnia, że aż wysmarowałam reklamację - biorąc pod uwagę, że na ogół takie sprawy olewam, włącza się tu tryb "wiedz, że coś się dzieje". Zasadniczo nie należę do osób, które się mocno awanturują o byle gówno, mam za sobą epizody pracy w handlu i gastronomii, więc jestem wyrozumiała, ale tu... Tu nie dało rady wrzucić na szósty bieg "zen" (niczym Vam Damme w tej ostatniej kultowej reklamie ze szpagatem)

Co się stało w październiku? Ano, kategoria wydarzenia to właśnie wspomniane wyżej "byle gówno". Bo poszło o małe pieniądze i sporo nerwów.

Przebieg wydarzeń - moja perspektywa. 

Zachęcona plakietką informującą o promocji na krem marki X, postanowiłam go nabyć (chciałam go kupić od dłuższego czasu, a że cena zjechała z 30 zł do 20, to się pokusiłam). Kupiłam jeszcze kilka innych rzeczy, a tuż po zapłaceniu zorientowałam się, że za rzeczony krem nabiło mi 24 zł. Idę do półki, patrzę na plakietkę - jak wół, 20 zł. Dopatruję się, czy data promocji aktualna - bo może coś się komuś pomerdało i została. Patrzę, wszystko prawidłowo. Wracam do kasy i cicho oraz uprzejmie mówię ekspedientce o zaistniałej sytuacji. Myślę sobie - no kurde, błąd, zdarza się, ale że jestem dusigroszem (there you go, I said it), to pytam w pierwszej kolejności, z czego ten błąd wynika i proszę o zwrot różnicy (dla mnie ta plakietka była wiążącą ofertą w końcu, nie ze mną te numery). Ekspedientka patrzy na mnie, patrzy na rachunek, widzę, że nie bardzo rozumie, o co mi chodzi (jakbym mówiła językami aniołów) i idzie po zastępczynię kierownika (ten fakt później okaże się bardzo istotny). 

Jeszcze raz tłumaczę nowej kobiecie, o co chodzi. Nie patrzy na mnie, bierze rachunek sprzed 3 minut, idzie po plakietkę i zaczyna ją komisyjnie studiować. Po dobrych 5 minutach dumania i liczenia na kalkulatorze, wychodzi na to, że 30-24 równa się zupełnie co innego niż 30-20, laska robi kwaśną minę i chyba nie dowierza arytmetyce, odlicza mi z kasy drobniaki (nominały głównie 20 i 50 groszy), rzuca je na blat i bez słowa wraca do swoich poprzednich obowiązków. Ja zbieram te drobne z niesmakiem, bo przecież moim celem nie było oszukanie na 4 zł wielkiej korporacji, a tak się poczułam - jakby to była moja wina. 

Prawdopodobnie zapomniałabym o całej sprawie, gdyby kobieta nie cudowała z porównywaniem plakietki i rachunku (czyżbym ją sama podmieniła? zgroza!), przeprosiła mnie (kierownicy niestety muszą przepraszać za wszystko, takie życie) za błąd w systemie (bo to zawsze są błędy w systemie :P) i bez zbędnych ceregieli zwróciła mi różnicę. A że tak nie było, to się zdenerwowałam (bo w Hebe zawsze była miła i kompetentna obsługa, a tu taka buba) i wysmarowałam maila z reklamacją. Najbardziej mnie w tym wszystkim zirytował sam błąd nabicia innych cen w kasie - bez niego cała sytuacja nie miałaby rzecz jasna miejsca.

W mailu wyżaliłam się i poprosiłam o wyjaśnienie sytuacji z cenami. Następnego dnia po napisaniu maila dostałam klasyczny auto-respond, że bardzo nam przykro, dobro klienta jest dla nas najważniejsze, całujemy cię mocno w twój piękny, kliencki tyłek i kochamy.
Po weekendzie zadzwoniła do mnie laseczka z biura obsługi klienta - połączyli mojego maila z kartą lojalnościową. Laseczka była bardzo nieśmiała, powtórzyła tekst z auto-responda i zapytała, czy wyrażam zgodę, żeby zadzwonił do mnie kierownik sklepu, o którym wspominałam w mailu, aby wyjaśnić całą sytuację. Zgodę wyraziłam i postanowiłam czekać.
Czekałam tak 10 dni. Zaperzyłam się i stwierdziłam, że dla zasady nie odpuszczę - jak jeszcze pracowałam w obsłudze klienta, to nie wiedziałam, skąd w ludziach tyle energii do wykłócania się o pierdolety. Teraz już niestety wiem i na przyszłość bardzo, bardzo współczuję wszelkim konsultantom bądź ekspedientom, którzy będą mieć ze mną do czynienia. Strzeżcie się.
Dziesiątego dnia odkurzyłam mailową korespondencję i piszę, że czekam cały czas na ten telefon. Musiało podziałać, bo po dwóch godzinach zadzwoniła do mnie babeczka i niestety nie dosłyszałam, czy była kierownikiem sklepu czy jakimś kierownikiem regionalnym. Znana śpiewka o przeprosinach i utrzymaniu najwyższej jakości obsługi, a także pojawił się nowy wątek - która laska mnie tak obsłużyła: blondynka czy brunetka. Po dwóch tygodniach rzecz jasna już tego faktu nie pamiętałam i powiedziałam o tym szczerze, aby niewinna osoba nie dostała opieprzu.
Jeszcze raz przeprosiny i absolutny hit: babeczka zaprosiła mnie do Hebe, aby kierownictwo mogło mnie OSOBIŚCIE przeprosić. Tego już nie wytrzymałam i powiedziałam, że aż tak wielka krzywda w końcu mi się nie stała i że jestem zbyt zajęta. Dalsza wymiana uprzejmości, babka poprosiła mnie o adres domowy, aby wysłać mi dla rekompensaty podarek. Rozmowa miała miejsce w połowie listopada, "podarku" nigdy nie dostałam. Absolutnie nie był mi do szczęścia potrzebny - ale wskazuje to niestety w mojej ocenie na nieco wyższy stopień niekompetencji, niż można by się było spodziewać.

Wysmarowałam te moje żale i zastanawiam się, czy jest gdzieś w tej historii jakiś morał - obawiam się, że nie bardzo. Jak pisałam - nie chciałam wyjść na płaczliwą idiotkę, której godność została niemożliwie urażona, bo tak się nie stało. Przeprosiny w sumie otrzymałam, zwrot kasy również, ale niesmak i ciut poszargane nerwy pozostaną mi jeszcze na długo. 

Macie podobne doświadczenia?